Gerçekleri tarih yazar, tarihi de...

Yazara mail atmak için resmin üzerine tıklayın.

Bu maç son yazım itibariyle bana da büyük bir ders oldu. Sen misin, seçim psikolojisiyle falan gaza gelip sonuç tahmini yapmaya kalkan? Hem de skor vererek! Futbol bu, adama klavyeyi tersten yutturur!

NTV-MSNBC


7 Kasım— Bu tribün marşını duymayan kalmamıştı. Güftesi Ali Sami Yen menşeliydi, bestesi de çok Avrupai. Bu akşam bu bestenin yerel sazlar eşliğinde son akordu yapıldı. Ben bu akordu birkaç hafta sonra Romanya kökenli “kamyon şoförü” yapacak diye tahmin ediyordum meğer kısmet bir başkasınaymış. “Alman Köylüsü” dediğimiz Lorant’a nasipmiş.


		Açılan sandıklara göre derbi! L. Moskova bayramı zehir etti Brugge: 3, Baliç: 1, İmparator: 0 Dear Çulcu, I love you!

			Bu maç son yazım itibariyle bana da büyük bir ders oldu. Sen misin, seçim psikolojisiyle falan gaza gelip sonuç tahmini yapmaya kalkan? Hem de skor vererek! Futbol bu, adama klavyeyi tersten yutturur! Tebrikler Fenerbahçe, tebrikler Lorant. Böyle tarihi bir skora hem de 10 kişiyle imza atılmış bir maç nasıl yazıya dökülür ki? İşten çıkmış apar topar eve varmışım. Televizyonu açtım, Fenerbahçe korner kullanıyor. Her geçen gün “mükemmeliyet”e biraz daha hızlı deparlar atan Tuncay, 2 Galatasaraylının üzerine gelen bir korner topuna uçarak vuruyor kafayı. Kadıköy’de yer yerinden oynamaya bu golle başlıyor. Galatasaray’da defansın aczi ise ta Avrupa maçlarında başlamıştı yine buna benzer gollerle. Şöyle bir dizilişlere bakıyorum: Galatasaray’ın futbola yeni başlamış görünümü veren o defansına, Tuncay’a ilave, başka kim(ler) gol atar diye düşünüyorum; bir çırpıda 4+1 isim daha sayabiliyorum. Serhat, Ortega, Johnson, Yusuf... +1 için de “Washington”u zikrediyorum. Dönüyorum Galatasaray’a ki o dakikalarda bir ara topa sahip olma oranı %57’lere varıyordu; bir tek Christian’ı sayabiliyorum; onda da dudaklarımı bükerek. Nitekim, Galatasaray topa boşu boşuna sahip çıkıyor gibiydi. Pas yapa yapa vardığı Fener ceza sahasında Rüştü bu sezon belki de en rahat dakikalarını geçiriyordu. Ümit Özat’tan nefis bir kavis, nefis bir orta, sarı-kırmızı defans yine ortalarda yok! Farid Mondragon, bu akşam dünyanın en naçar kalecisi olacağından henüz bihaber. Ortega’dan “ben her an, her yerde bitebilirim” fırsatçılığı. 2-0. Devre de böyle bitebilir; bitti bile. İkinci yarı, Galatasaray’dan dünya sıralamasında altlara düşmeden öneki günlerini hatırlatan bir 15 dakika. Bu canlılık niye? Çünkü Arif oyunda. Kimin yerine girdiğini fark edene kadar 10 dakika geçti; çünkü Ayhan’ın yerine girdiğini anlayabilmem için önce Ayhan’ın ilk yarıda oyunda olup olmadığını anlamam gerekiyordu. Arif oyunda ama, gününde değil. “Bulunmaz nimet” özellikli bir pozisyonda bula bula direği bulunca, tarihi skor/fark da yavaş yavaş Fener tribünlerine göz kırpmakta. Ben, Fenerbahçe, şu Ortega’nın etrafına bir de tıkır tıkır işleyen bir “network” oluşturabilse, “Galatasaray’ın hali nice olur” derken, Ortega kırmızı kart görüyor. Oldukça ağır bir kararla. Kimin kararıyla? Şu bizim “I Love You-May lav yu”cu Çulcu’nun kararıyla. Ama bu maç ve bu skor bugün ne Çulcu’yu ne de tribün rezaletini anlatmaya müsaade eder; bugün bir futbol destanı yazıldı; biraz, tarihin kanlı destanlarını andırsa da... Dönelim maça, Fenerbahçe 10 kişi kalınca, seyirci hafif endişelenmiştir belki ama oyuncular kendilerinden çok emin. Ağır Washington’a ancak Ortega çıkınca kenar yolu gözüküyor. Yerine Ceyhun giriyor. Ortega’yı tutmakla görevli Batista’ya da ihtiyaç yok(!) artık, onun yerine de Ümit Karan oyunda. Ayhan ve Batista’lı orta saha neydi ki, onlarsız bir şey olsun! “Steviç sanki bugün pek oyunda yok gibi...” derken çıkıyor sahneye. O Serhat’ı besliyor, Serhat da tarihi. 3-4 art arda geliyor. Coştukça coşuyor Fener. İlk yarıda bir atak başlangıcında topu ileriye gelişi güzel vuran Bülent tam 4-5 kere dönüp kulübeye bakmıştı. Yiyeceği fırçanın büyüklüğünü ölçebilmek için olsa gerek. İkinci yarıda, o gollerden sonra yiyeceği fırçaya daha rahat hazırlanabilsin diye erkenden gönderiliyor soyunma odasına. Emre Aşık, Ortega’ya o hareketinde bile kırmızı gösteren hakem sanki başka bir maçın hakemiymiş gibi, Tuncay’ın sırtında folklor oynamaya kalkınca Galatasaray da 10 kişi kalıyor. Bu arada Ceyhun, Ümit Özat, Fatih, Steviç... Hepsi gol için aç kurtlar gibi sırada. Ceyhun’la, Ümit rakip ceza sahasında antrenman yapmakta. Bu destanın 5. ve 6. fasılaları onların ayaklarından çıkmakta. Maç 3-0’ken “5...5” diye bağıran seyirci, durum 6-0 olunca bir ara “10,10” diye bağırmaya başlıyor. İşin cılkı çıkmakta... Bir sezon önce aynı sahada 7 kişi kalmış Cimbom bile bu kadar aciz durma düşmemişti. Tempo tuttukları skor, destanın ciddiyetini hafifletmekte. İkinci Fatih dönemi birincisinden daha kötü başladı. İlk sezon, Fener stadında 4-0 yenilen Cimbom, bu kez 6-0’la dönüyor Florya’ya. “Gitti gidecek” denilen Lorant bu maç sonrasında sarı-lacivert kaşkollanmış bir sezonu daha garantiye alıyordu. Fatih Terim ise bir kez daha bir ilki başararak, Cimbom’a hiçbir hocanın yaşatmadığını(!) yaşatarak kendisini ve camiayı tarihe geçiriyordu. Velhasıl bu sene Ramazan ayı bir başka geldi. Şimdiye kadar hep, önce oruç tutulur sonra bayram kutlanırdı. Bu sene birileri önce bayramı kutlayıp sonra oruç tutacak. Diğer birileri ise bu sene zaten çok kolay oruç tutacak! Çünkü nasıl olsa onların ağzını ne iş yerinde, ne orda, ne burda, bıçak dahi açamayacak! .......... Salaklık Tarihi’nden: ABD Patent Dairesi Müdürü Charles Duell, 1899: İcat edilebilecek her şey bugüne kadar icat edilmiştir!”



		Tayfun Öneş'in tüm yazıları -4- Tayfun Öneş'in tüm yazıları -3- Tayfun Öneş'in tüm yazıları -2- Tayfun Öneş'in tüm yazıları

NTVMSNBC 'ye iyi erisim için
• Microsoft Internet Explorer
• Windows Media Player kullanın