|
Yarı yarıya harap olmuş bir binada, üzerine ekoseli kilim örtülmüş bir adamın cesedinin üzerinde sinekler uçuşuyor. Roket saldırısına uğrayan bir başka binada, 23 yaşındaki Eşref Ebu Hecar’ın cesedinin kalıntılarını, yıkılan duvarın altında buluyoruz. Kafası küçülmüş ve kararmış. Bir üçüncü binada, beş erkek cesedi, battaniyelerin altında uzanıyor.
“BİNAYI CESETLERİN ÜSTÜNE YIKTILAR”
Bizi yıkık evlerin kalıntıları arasında dolaştıran sessiz genç adam Kemal Anis, birden duruyor. Bir moloz tepeciğini gösterek, “Burası bir toplu mezar” diyor.
Moloz tepesine bakıyoruz. Burada İsrail askerlerinin, yarı yarıya yıkılmış bir evin yanında, 30 cesedi üst üste koyup sonra da binayı buldozerle cesetlerin üzerine yıktığını anlatıyor. Daha sonra bir tankla moloz ve ceset yığınını düzlemişler. “Artık cesetleri göremiyorduk” diyor, “Ama kokularını duyabiliyorduk”.
Bir kaç gün önce olsa, Kemal Anis’e inanmayabilirdik. Fakat Cenin kampından kaçan diğer mültecilerin hafife alınan hikayeleri, abartılı değildi. Anlattıkları, beni gördüklerime hazırlamamıştı. Şimdi onlara inanıyorum.
SALDIRIDAN HER DUVAR NASİBİNİ ALMIŞ
İki hafta öncesine kadar, Hanat el-Havaşim denen bu bölgede yüzlerce ev vardı. Şimdi yoklar. Ana yıkıntıların etrafında, yarısı yıkılmış yüzlerce ev var. 1948 savaşından beri 15 bin mülteciyi barındıran kampın çoğu yıkılıyor. Dehşetin tanığı olan duvarlar, kurşun ve şarapnel delikleriyle, Cobra ve Apachi helikopterlerinin rastgele ateşiyle delik deşik.
Binalar birbirinin ardından devrilmiş, ucuz mobilyalar, döşekler, plastik sandalyeler yollara saşılmış. Dün gece hâlâ yıkıntıların arasında yaşayan ve insani yardım alamayan mülteciler gördük. Biz kampa gelmeden bir saat önce enkazdan kurtarıldığı söylenen bir adam dışında yaralı yoktu.
 Uri Avnery: Cenin’in ölümsüz kahramanları
BODRUM KATLARINDA KORKULU BEKLEYİŞ
İsrail askerleri tarafından tutuklanmayıp kampta kalanlar, bombardımanlar süresince bodrum katlarında saklanarak günlerce terörü yaşamışlar. Duvarları delerek binalara giren İsrail askerleri, bazılarını zorla odalara sokmuş. Birleşmiş Milletler, kampta yaşayan 15 bin kişinin yarısının 18 yaşından küçük olduğunu belirtiyor. Bu ölüm tarlalarının üzerine akşam düştüğünde, çocukların sohbet ettiğini duyuyoruz. Camiler sessiz.
İsrail, dün bu sahneleri hâlâ saklamaya çalışıyordu. Neredeyse bir hafta boyunca Cenevre Sözleşmeleri ihlal edilmiş ve Kızılhaç ambulanslarının kampa girmesine izin verilmemişti. Dün de bizi dışarıda tutmaya çalıştılar.
“Cenin’de geriye ölüm kaldı”
İşgal altındaki Batı Şeria’nın kuzey ucundaki Cenin, kapalı askeri bölge uygulamasına tabi tutuluyor. Kamp Merkava tankları, ordu cipleri ve zırhlı personel taşıyıcılarının kuşatması altında tutuluyor. İçeri girmeye çalışırken yakalanan muhabirler dışarı çıkarılıyor. Önceki gün, İsrail silahlı güçleri, seçtikleri bir kaç gazeteciye kampın ‘temiz’ bölgelerini gezdirdiler. İki İsrail tankının gözetimi altında kampa girdik.
“ÇOCUKLAR HEPSİNİ GÖRDÜ”
Kampın sakinleri saklanarak, fısıldayarak bizi askerlerin olmadığı dar sokaklara soktular. Askerlerle karşılaştığımız zaman ya bizi uyardılar ya da geri çağırdılar. Kamptaki insanlar, neler olduğunu anlatmak için sabırsızdı. İnfazlardan, içinde insan olan evleri yıkan buldozerlerden bahsettiler. 43 yaşındaki Cemal Salih, “Bu Ariel Şaron tarafından düzenlenmiş bir toplu katliamdır” dedi, “İsrail’den her zamankinden daha fazla nefret ediyoruz.” 8 yaşındaki Muhammed’i göstererek devam etti: | |
İsrail hücum botu Gazze kıyısını vurdu
