| |
|
|
Kozmonotlara göre, Mir’e çıktıktan sonra ilk iki hafta en büyük şikayet uykusuzluktu. Bir başka zorluk, yer çekimi olmadığı için battaniyelerin ağırlığını hissedememekti. Astronotlar, hem üstleri açılmasın, hem de yataklarından fırlamasınlar diye esnek sicimlerle kendilerini yatağa bağlayıp uyuyorlardı.
Uyku da rüya da farklıydı Mir’de. Bir astronot, uzayda kaldığı günler boyunca rüyalarında herşeyi uçar halde gördüğünü söylüyor. Kozmonot ve astronotların duş altında yıkanma şansı da yok. Mir mürettebatı sabunlu ıslak havlularla vücutlarını silerek temizlendi.
BOŞ VAKİT BULMAK ZORDU
Daracık bir alanda, genelde üç kişilik ekipler halinde çalışan Mir’deki kozmonotlar, vakitlerinin çoğunu bilimsel araştırmalarla geçirdiklerini söylüyorlar. Eğer kalırsa, boş vakitlerinde film izlemek, müzik dinlemek ve politikadan konuşup şakalaşmak da, Mir’de hayatın parçasıydı.
Mir’de Rus ve Amerikalı uzay adamları birlikte görev yaptı. Mir’e gitmeden ders alıp birbirlerinin dilini öğrendiler, ancak kontrol merkezi Moskova’da olduğu için haberleşme genellikle Rusça yürütüldü. Astronotlar, zaman zaman birbirini anlayamamaktan ötürü hatalar da yaptı.
YEMEK KAVGASI
En çok yiyecek için kavga etmişler. Amerikalı astronot David Wolf, “Son kalan brownie’yi kapmak için anlamsız kavgalar ederdik” diyor. Özel paketlenmiş olan Rusların ünlü borş çorbasını Amerikalı astronotlar da keyifle içmiş. Ruslar da, Amerikalıların getirdiği mayonezi her yiyeceğin üstüne dökermiş.
Bir Amerikalı astronot, “Ruslar Mir’de de votka içtiler mi?” sorusunu, “Onlar her zaman iyi içer” diyerek imalı bir yanıt veriyor. Bir başka astronot, en keyifli günlerin, dünyadan malzeme getiren yeni bir uzay aracının Mir’e yanaştığı günler olduğunu söylüyor. “Çünkü taze meyve ve sebze gelirdi” diyor.
DÜNYA’YA DÖNÜŞ ÇOK ZOR
Aylar sonra dünyaya dönüş, hiçbir astronot için kolay olmadı. 5-6 gün boyunca dengelerini sağlayıp yürüyemediler. sonra eklem ağrılarıyla uğraştılar. Solunum güçlüğü çektiler. Bir başka sorun, yerçekimine alışamadıklarından, ellerindeki herşeyi düşürmeleriydi.
Peki uzay yürüyüşlerinde hiç gaipten sesler duydular mı? Cevap “Hayır”. Uzayda sonsuza kadar kalmayı düşündüler mi? Bu soruya bir astronotun verdiği cevap çok net: “Siz ailenizi bırakıp Antartika’ya yerleşir miydiniz?’
En çok ailelerini özleyen astronotların hepsinin cebinde bir aile fotoğrafı vardı. Güneşin doğuşunu ve batışını Mir’in penceresinden büyülenerek izlediklerini, biz yıldızlara bakarken, kendilerinin şehir ışıklarını saydıklarını anlatıyor astronotlar. Bunu bilince, Mir’le birlikte yaşamlarının bir parçasına da veda ettiklerini anlamak zor değil. |
|
