| | | |
Curtis, birkaç gün içinde gruptan ayrıldı ve Dave Curtis ve Bobby Woodman’ın yerine Maze grubunun iki üyesi Rod Evans ve Ian Paice geçti. | |
|
Çıktıkları bir İskandinavya turnesinde “Deep Purple” adını iyice benimseyen beşli, ilk albüm çalışmalarına başladı ve bir Amerikan grubu olan Vanilla Fudge’da bu çalışmada yer aldı.
Grubun Shades Of Deep Purple albümü “Hey Joe” ve “Hush” gibi bilinen parçalarını içermekteydi. Bu parçalar daha sonra single olarak çıktığında Amerika’da ilk 5’e girdi.
The Book Of Taliesyn adlı albümlerinde Neil Diamond’a ait “Kentucky Woman” ile Ike ve Tina Turner’a ait “River Deep-Mountain High” parçalarına yaptıkları düzenlemeler dikkat çekti. | |
|
Temmuz 1969’da Evans ve Simper gruptan ayrıldı yerlerine Episode Six adlı pop grubundan Ian Gillan ve Roger Glover onların yerine geçti. Herkes tarafından bilinen “klasik” Deep Purple, değiştikten sonra oluşan yeni beşli ilk çıkışlarını, ‘orkestra’ ile verdikleri gösterişli bir konçerto ile yaptı.
Londra Filarmoni Orkestra’sıyla Ekim 1999’da Royal Albert Hall’de kaydedilen albüm Live at The Royal Albert Hall adını taşıdı. Deep Purple artık heavy metal’in önde giden gruplarından biri olmuştu. Grup, “Speed King” ve “Child in Time” gibi parçaları favorileri olarak ileri sürdü. | |
|
Gillan’ın kuvvetli ses perdesi gruba üçüncü bir boyut kazandırdı. Ve grup İngiltere’de popülerlik kazandı. “Black Night” single’ı iki numarada yer alırken “Strange Kind Of Woman” ise ilk 10’da yer alıyordu.
Fireball ve Machine Head albümleri ise liste başında bulunuyordu. Bir sonraki “Smoke On The Water” ise Amerika’da ilk 5’de yer aldı. Ayrıca single’ın bulunduğu albüm, grubun kendine ait plak şirketinden çıkan ilk albümü oldu.
Milyon satış rakamına ulaşan Made in Japan albümleri grup içindeki bağlılığın arttığını gösteriyordu. Ancak Who Do We Think We Are! bu başarılı beşlinin son albümü oldu.
Gillan ve Glover’ın gruptan ayrılması yaratıcı bir aranjör ve yetenekli bir solist bulmak Deep Purple’a pahalıya patladı. Ancak gruba katılan David Coverdale (vokalist) ve Glenn Hughes (bas gitarist) gruba yeni bir enerji kattı.
Burn ve Stormbringer albümlerinin ikisi de ilk 10’a yerleşti fakat gitarist Ritchie Blackmore gruptan hoşnut olmadığı için yolunu farklı çizdi ve Mayıs 1975’de Rainbow’u oluşturmak üzere ayrıldı. Yerine James Gang grubunun gitaristi Tommy Bolin Come Taste The Band albümü için Deep Purple’a katıldı. Fakat Bolin’in caz ve soul stili grubun heavy metal tarzıyla uyuşmadı ve 1976’da yorucu bir İngiltere turnesinin ardından gruba veda etti.
Gruba yeni katılan vokalist Coverdale daha sonra Whitesnake adlı bir grup oluşturdu. Ian Paice ve Jon Lord, Tony Ashton’a katıldılar. Bolin ise yüksek dozda eroinden hayata veda etti. Grubun Best Of albümü onları göz önünde tuttu, böylece grubun eski üyeleri de nasibini almış oldu.
1984’e geldiğimizde Gillan, Lord, Blackmore, Glover ve Paice’den oluşan Deep Purple Perfect Strangers adlı albümü çıkarttı. Ardından ikinci albüm The House Of Blue Light’ı çıkarttılar. Fakat Gillan ve Blackmore arasında çıkan ihtilaf, Gillan’ın Nobody’s Perfect konserinde ayrılmasıyla sonuçlandı. | |
|
Rainbow grubunun vokalisti Joe Lynn Turner 1990’da çıkan Slaves And Masters albümü için Deep Purple’a katıldı. Grup, kariyerini daha da güçlendiriyordu. Gillan 1993’de gruba, yeniden katıldı. Bir diğer yanda Gillan’ın kavgalı olduğu Blackmore ertesi yıl gruptan çıktı ve yerine Joe Satriani getirildi. | |
|
1996’da Steve Morse (gitar), Lord, Gillan, Glover ve Paice, Purpendicular albümünü çıkarttılar. Deep Purple son olarak yeniden bir araya geldi ve Bananas adlı albümü çıkarttı. Jon Lord yerine Don Airey’i arasına alan grubun diğer üyeleri Ian Gillan, Ian Paice, Roger Glover ve Steve Morse’dan oluşuyor.
Yıllar sonra bile Deep Purple yine heavy rock’ı güzel sanatlara çevirme hünerine sahip bir grup olarak tanınıyor. Led Zeppelin ve Black Sabbath gibi Deep Purple da vazgeçilmez rock liderleri arasında.
| |
|
Deep Purple ile özel söyleşi
